Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Aafkes scheiding
Aafke (45) leefde 14 jaar samen met Ruprecht, van wie zij ook een dochter heeft. Ruprecht werkte de laatste helft van hun samenzijn koortsachtig aan zijn proefschrift en wilde niet meer vrijen. Aafke sloofde zich uit, maar kon niet voorkomen dat de kloof zich verwijdde. Tenslotte ging Ruprecht weg, roepend dat hij niet geschikt was om met andere mensen samen te wonen. Een paar weken later trok hij bij een vrouw in die veel jonger dan Aafke was. Haar verdriet was al eerder begonnen, maar nu drong het in haar porieën.
Dit gebeurde vijf jaar geleden.
Aafke vond wel andere mannen, maar geen die de plaats van haar ex konden
innemen en haar verdriet konden wegnemen.
Tegen beter weten hoopte zij nog een poos dat het goed zou komen.
Zij droomde ervan, maar de aanwezigheid van de nieuwe vrouw weerhield haar van initiatieven. Zij droomde dat die ander zou verongelukken ...
De ergste pijn deed het haar te horen dat hij niet meer van haar hield en het toenemend besef dat hij nooit zoveel van haar gehouden had als zij van hem.
Zij dacht dat zij stonk. Zij was bang dat zij lelijk was. Zij voelde zich alleen en verlangde nu en dan naar de dood.
Na jaren kon zij hem min of meer los laten. Maar nu nog rollen haar tranen.
De woede heeft zij weinig geuit. Zij heeft een zo groot mogelijke afstand gehouden en is niet ingegaan op pogingen van hem en zijn nieuwe liefde om gezellig met elkaar om te gaan. Zij heeft eigenlijk nooit echte woede getoond, maar heeft wel vijf jaar weten te voorkomen dat hij erin slaagde het kind de helft van de tijd bij hem te krijgen. Dat wilde zij persé niet. Dat is pas sinds kort ingetreden.
Ja, zij heeft wel eens gezegd: “Je bent een grote lul” en dan de hoorn op de haak gelegd.
Ze heeft vroeger, toen hij nog in huis was, voor straf de sla in zijn gezicht gekiept.
Zij is over zichzelf gaan nadenken en heeft ontdekt dat zij een Florence Nightingale karakter heeft en is zich, in zelfspot, “Floortje” gaan noemen. Ook vindt zij dat zij geneigd is zichzelf te veel aan te passen en te schikken naar de wensen van haar geliefde. Dat aanpassen gaat lang goed, tot zij erachter komt dat zij te veel ingeleverd en te weinig teruggekregen heeft. Omdat zij te weinig heeft gevraagd. Zij probeert nu assertiever te zijn.
Haar plan ontstond geleidelijk en draaide om de kunst van het alleen zijn.
Zij zocht het in vriendschappen en werk als vroedvrouw. Zonder die crisis, lijkt haar nu, was zij verder gekomen. Al die avonden maalden haar gedachten in een kringetje. Ik ben gegroeid, innerlijk, naar binnen een goede verhouding, met een goede, open partner, met een grote liefde, was zij sneller gegroeid.
Zij is teruggeworpen op zichzelf en kan zich nauwelijks voorstellen dat zij ooit nog weer de helft van een stel zal zijn. Toch hoopt zij daarop.
Zij leeft nu haar eigen leven, rekening houdend met haar kind.
Zij houdt meer afstand en verweert zich tegen alle vormen van onderdrukking.
Als zij verliefd is, weet zij dat dit een tijdelijke gemoedstoestand is die haar blik vertroebelt, waardoor zij minder scherp ziet. Verliefd worden blijft heel leuk, maar zij wil zichzelf niet meer wegcijferen. Door deze ervaring is zij tegelijk bang om verliefd te worden.
